De Week van de Scheidsrechter is van zaterdag 5 tot en met zondag 13 oktober 2019. Hét perfecte moment om de nieuwste AN94 scheidsrechter aan het woord te laten. Frank van IJzendoorn vertelt over zijn eerste momenten langs de badrand:

Als vorig jaar tegen mij was gezegd dat ik ooit waterpolowedstrijden zou gaan fluiten, had ik ze uitgelachen. Maar toch was ik 14 maart 2019 onderweg naar Nijverdal voor de cursus scheidsrechter niveau 3, met niet meer ervaring in de zak dan wedstrijden kijken van mijn oudste zoon, Cas. Geen idee waar ik aan begon. Maar wat ben ik blij dat ik het toch gedaan heb. Natuurlijk had ik een flinke achterstand in vergelijking tot mijn medecursisten: allemaal gepokt en gemazelde waterpoloërs, met flink wat praktijkervaring, sommige meer dan 20 jaar. Gelukkig bleek tijdens de cursus dat allemaal niet te tellen.

Fluiten is totaal iets anders dan spelen: als speler onderga je de beslissingen, als scheidsrechter maak je de beslissingen. En met dat laatste had iedereen toch wel wat moeite. Dus moest er geoefend worden. In mijn geval oefenpotjes op de training bij de mannen van O13 onder het toeziend oog van mijn vaste begeleider Carsten. Natuurlijk ging er van alles verkeerd: te laat of niet fluiten, dingen domweg niet zien, vrije worpen de verkeerde kant op aangeven, noem maar op. Maar met behulp van de aanwijzingen van Carsten begon het er steeds meer op te lijken en na het vijfde oefenpotje in evenzoveel weken, floot ik niet slecht. Op naar het examen!

25 mei 2019 was het zover, een hele dag wedstrijden fluiten met negen medekandidaten op een officieel toernooi in Putten, De Slag Om Triton. Strak in het scheidsrechterswit gekleed was het de bedoeling om negen(!) wedstrijden te fluiten in de categorieën O13 en O15. Ik was behoorlijk zenuwachtig en liep voor het begin van de wedstrijden met een spiekbriefje rond met de belangrijkste overtredingen en uitsluitingen met bijbehorende tekens. De eerste wedstrijden liepen dan ook niet echt soepel en was ik blij dat we met zijn tweeën stonden: kon ik de kunst afkijken bij de meer ervaren medecursisten. Pas na de derde wedstrijd kreeg ik het gevoel dat ik het meer en meer in handen kreeg. Dan groeit ook het zelfvertrouwen en helemaal als je complimenten krijgt van de coaches en jouw beoordelaar. En dan eindigt de laatste wedstrijd en is het wachten op het oordeel van de cursusleider: YES geslaagd! Je hebt het diploma gehaald!

En nu zelfstandig fluiten…… Om geen modderfiguur te slaan, heb ik in de vakantie twee toernooien gefloten: één in Rotterdam en één in Apeldoorn. Hier werd gespeeld met de nieuwe regels en merkte ik dat zelfs de oude rotten moeite hadden om die op de juiste manier toe te passen. Alle automatismen konden overboord en men moest aan sommige regels helemaal opnieuw wennen. Ook de spelers moesten behoorlijk wennen, waardoor er een ontspannen sfeer ontstond: iedereen begon op nul. Dit waren twee geweldige dagen voor een beginnend scheids. Floot je verkeerd, of zag je iets niet (goed), geen probleem, gewoon accepteren, even overleggen met je collega scheids en doorrrr.

Deze dagen hebben mij een stevige basis gegeven voor mijn eerste officiële wedstrijd in de competitie: de mannen van Aqua-Novio O15 tegen ENC Arnhem O15. Toen gierden voor de wedstrijd de zenuwen door mijn keel en lag er een stevige knoop in mijn maag. Het was niet alleen mijn eerste wedstrijd, ik floot hem ook nog eens alleen….. Godzijdank had ik w-officials vlak achter mij zitten, die mij regelmatig weer op weg hielpen als ik iets niet goed gezien had of gemist. Winfried en Bjorn: nogmaals heel erg bedankt! Het blijkt maar weer dat een goede ondersteuning van de w-officials onmisbaar is. Als laatste kan ik alleen maar zeggen dat ik blij ben dat ik de cursus gedaan heb en verheug mij erop nog meer wedstrijden te gaan fluiten om onze leden tijdens de wedstrijden hier mee te ondersteunen.